Od 1928 roku, już jako Szkoła Podchorążych Lotnictwa, rozpoczęła kształcenie kadr oficerskich, obserwatorów i pilotów. W czasie II wojny światowej polscy lotnicy, po wrześniowych bojach w kraju, walczyli na Zachodzie pod sztandarem Polskich Sił Powietrznych. Sztandar – relikwia, przechowywany w Sali Tradycji „Szkoły Orląt”, jest świadectwem chwały polskich skrzydeł i jedności lotników polskich walczących na Zachodzie i Wschodzie.
Dęblińscy wykładowcy i piloci – instruktorzy kontynuowali wojenne kształcenie kadr lotniczych w polskich szkołach pilotażu, między innymi w Hucknall i Newton.
W kraju częściowo wyzwolonym spod okupacji niemieckiej, 31 października 1944 roku wznowiono w Zamościu szkolenie lotnicze w Wojskowej Szkole Lotniczej Wojska Polskiego, którą 23 marca 1945 roku przeniesiono na dęblińskie lotniska.
W 1968 roku Oficerską Szkołę Lotniczą przeformowano w Wyższą Oficerską Szkołę Lotniczą, której absolwenci uzyskiwali wyższe wykształcenie. Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 czerwca 1994 roku przekształcono Szkołę w uczelnię o nazwie Lotnicza Akademia Wojskowa.